Bir varmış, bir yokmuş.
Hayat…
İnişli çıkışlı zorlu bir yolmuş.
Kuralları belki de
Zalimce bir oyunmuş.
Büyümek hayli zormuş.
Aşarken engelleri,
Yüreğini hep korumuş.
Oysa kimbilir kaç kere
Vurulmuş, susmuş, yorulmuş.
Saymamış kaç kere
Kalbinin çiçekleri soldurulmuş...
Oğul olmuş, kıyamamış...
Koca olmuş, kocamamış...
Baba olmuş, sevmelere doymamış...
Hoca olmuş, çünkü sormadan duramazmış...
Güç olmuş, güçlüklere duvar olmuş.
Ses olmuş, çığlıklara anlam koymuş.
Işık olmuş, karanlıkta yol tutmuş.
Hep düz durmuş,
Işte bu yüzden biraz da
Akıntıya kürek tutmuş.
Oynadığı hilesiz bir oyunmuş.
Miş, mış, muş….
Altmış olmuş.
Altı
Sıfır.
Üstü?
Kalsın...
18 Ekim 2010
İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder