Babalar, ölerek kahraman olmaz...

Bir baba ölerek kahraman olmaz!

Baba, çocuğu bisiklet binmeyi öğrenirken dengesini yitirdiğinde arkadan hızır gibi yetişip o bisikletin yeniden dengesini sağladığında kahraman olur çocuğunun gözünde...

Baba, uçurtması dala takılan çocuğun gözyaşlarını dindirmek için o tırmanması imkansız ağaca çıkıp uçurtmayı kurtardığında kahramanlaşır çocuğunun düşlerinde...

Baba, sahneye çıkacak çocuğunun sırtına elini koyup ‘sen yaparsın’ dediğinde kahramanlık gücünü geçirir çocuğunun yüreğine, tüm seyircilerin önünde...

Baba, takıldığın her soruna çözüm bulabilir, ne de olsa kahramandır işte...

Ve baba, bilir, gece yorganın ne zaman üstünden düşşe, o anda yetişir; kahramandır böylesine...

Ve çocuk; bilir, kahraman babası güven verir, ne kadar büyüse de..

Ve, unutmayın ki ‘senin baban bir kahraman’ sözü hiçbir şey ifade etmez bir çocuğa, ama ‘benim babam bir kahraman’ diyebilmek ömrü boyunca mutlu kılar, güçlü yapar çocuğu öylesine...

O yüzden, kandırmayın kendinizi, ‘senin baban kahraman oldu’ diyerek şehit çocuklarına. Gücünüz yetiyorsa o babaların kahraman olması için çocuklarını büyütebilmelerini sağlayın!